Szpice miniaturowe to urocze, chętnie kupowane pieski do towarzystwa. Ich uroda, zgrabna, zwarta budowa ciała i jednocześnie niewielkie rozmiary zjednują im wielu miłośników. Pomeranian jest najmniejszym ze szpiców niemieckich i najpopularniejszym, choć dla wszystkich odmian obowiązuje ten sam wzorzec FCI. Sprawdź, czy pomeranian to idealny pies dla Ciebie.
Jak wygląda pomeranian
To miniaturowy pies o zwartej budowy i imponującym gęstym futrze.
- Wysokość pomeraniana w kłębie: 20 cm +/−2 cm.
- Waga pomeraniana: ok. 2 kg.
Proporcje ciała pomeraniana są jak 1 do 1, niemal kwadratowa sylwetka, z obfitą szatą, odstająca dzięki niezwykle gęstemu podszerstkowi.
- Głowa: średniej wielkości, zwężająca się w klin do czubka nosa, lekko zaokrąglona, ale bez zadartego nosa, co występuje u psów nadmiernie skarlonych.
- Oczy: średniej wielkości o migdałowym kształcie, ciemne.
- Uszy: małe, ruchliwe, osadzone wysoko i wąsko.
- Szyja: średniej długości, obficie obrośnięta dłuższą sierścią, która tworzy efektowną kryzę.
- Tułów: zwarty.
- Ogon: wysoko osadzony, noszony nad grzbietem, mocno owłosiony, jest niezwykle istotnym elementem budowy pomeraniana.
- Umaszczenie: czarne, brązowe, białe, pomarańczowe, wilczaste i inne maści. Definicja „inne maści” obejmuje wszystkie pośrednie kolory: kremowy, kremowo-śniady, pomarańczowo-śniady, czarny podpalany, łaciaty (biel musi dominować). Szpica o maści czarnej lub brązowej określa się jako „szpic kolorowy klasyczny; o maści białej – szpic biały klasyczny; wszystkie pozostałe umaszczenia to szpic kolorowy współczesny.
Pomeraniany to urocze i chętnie kupowane pieski do towarzystwa.
Pomeranian – szczeniak
Pomeranian jest niezwykle bystrym psem i niezwykle reaktywnym, błyskawicznie się pobudza, zarówno do zabawy, pieszczot, jak i do szczekania, i reaguje bardzo żywiołowo. Szczenię pomeraniana powinno być od początku prawidłowo socjalizowane, ponieważ bardzo często trafiają się osobniki nieśmiałe, wycofane, lękliwe. Należy je odpowiednio wychować, aby wzmocnić pewność siebie psa (nie oznacza to rozpuszczania szczeniaczka). Wielu właścicieli zaniedbuje okres socjalizacji malucha ze względu na gabaryty psa. Zakładają, że takiego malca sami wychowają, wydaje im się, że pomeraniana nie trzeba szkolić. Ten typ myślenia często prowadzi do zaburzeń behawioralnych i emocjonalnych u psa, często ignorowanych przez opiekuna, w myśl stereotypów:
- mały nikomu krzywdy nie zrobi – efekt: mała kulka doskakująca do nóg i rąk napotkanych ludzi lub do każdego mijanego psa;
- musi sobie poszczekać – efekt: piskliwe, długotrwałe szczekanie przy najmniejszym ruchu czy dźwięku;
- malutki, więc może się bać – efekt: przerażony piesek, żyjący w ciągłym stresie lub prezentujący agresję lękową;
- piesek dla dzieci do zabawy – efekt: pies z awersją do dzieci, który nie akceptuje ich i może być agresywny.
Można wymieniać kolejne stereotypy, jednak najważniejsze, aby właściciel pomeraniana zrozumiał, że choć w skumulowanej, miniaturowej formie, ma jednak prawdziwego psa, pełnego psich emocji i potrzeb.
Szkolenie pomeraniana
Szkolenie szczenięcia zaczynamy jak najwcześniej, ale robimy to delikatnie i stopniowo. Szpice miniaturowe są inteligentne, chętnie współpracują z człowiekiem, byle zapewnić im atrakcyjną motywację. Można nagradzać smakołykiem, można zabawą. Szpice świetnie spisują się na torach agility – oczywiście w rozmiarze XXS. Socjalizacja szczenięcia musi przebiegać stopniowo, ale nieprzerwanie w okresie rozwoju i dorastania. Trzeba natychmiast reagować na negatywne sygnały wysyłane przez psa i albo zmniejszać presją szkoleniową, albo zastosować alternatywne metody nauczania.
Ile żyje pomeranian?
Długość życia pomeraniana to 12–16 lat.
Zdrowie pomeraniana
Szpice to zdrowe, krzepkie i odporne psy. Jednak miniaturowa odmiana narażona jest na dolegliwości ze strony układu kostnego: wypadające rzepki, krótkie, spionowane ramię, co powoduje wady ruchu, niezrośnięte ciemiączko. Często występują też oraz choroby oczu i słabe uzębienie. Wiele pomeranianów traci zęby w młodym wieku.
Szpice to zdrowe, krzepkie i odporne psy.
Charakter pomeraniana
Pomeranian jest wesoły, towarzyski, przywiązany i oddany opiekunowi. Jest zawsze blisko swojego człowieka. Pomeranian jest bardzo aktywny, ale krótkodystansowy. Na dłuższe spacery, wyprawy należy się zaopatrzyć w torbę, plecak lub nosidełko dla psa.
Zalety pomeraniana:
- radosny,
- żywiołowy,
- mały,
- wierny,
- chętny do zabawy,
- efektowny.
Wady pomeraniana:
- lękliwy,
- głośny,
- delikatny, podatny na kontuzje,
- wymagający odpowiedniej pielęgnacji szaty.
Pomeranian w rodzinie
To pies całej rodziny. Jednak zwykle w rodzinie faworyzuje „najważniejszą” dla siebie osobę.
Dzieci a pomeranian
Teoretycznie pomeranian jest odpowiedni dla rodzin z dziećmi. Jednak z powodu delikatności psychiki i konstrukcji ciała, lepiej, żeby dziecko było nieco starsze i potrafiło opanować chęć ciągłego noszenia i tulenia pieska.
Żywienie pomeraniana
Pomeranian będzie miał piękną sierść i dużo energii, jeżeli zapewnisz mu właściwe żywienie. Ze względu na niewielkie rozmiary pieska, szukaj karmy dla małych ras jak Nature’s Protection Superior Care Red Coat Grain Free Salmon Adult Small Breeds. Ta karma to połączenie dbałości o sierść Twojego pupila oraz realizacji dodatkowych specjalnych potrzeb niewielkich czworonogów. Jak została skonstruowana?
Po pierwsze karmy Nature`s Protection Superior Care Red Coat zawierają specjalną formułę „Red Coat Enhancer” dla psów z rudą i brązową sierścią. Zapewnia ona ochronę koloru oraz podkreśla rudy i brązowy pigment włosów. W recepturze znajduje się także olej z łososia, który dostarcza psom kwasów tłuszczowych Omega 3 i Omega 6, które są niezbędne do utrzymania zdrowej skóry i uzyskania lśniącej sierści.
Po drugie produkty tej marki zawierają ulegające fermentacji włókna FOS (fruktooligosacharydy), które wspomagają rozwój pozytywnych bakterii i przyczyniają się do utrzymania dobrej kondycji przewodu pokarmowego psa. Na stan zdrowia psa wpływa także dodatek MicroZeoGenu, który aktywnie stymuluje zdrowie jelit oraz wspomaga absorbcję składników odżywczych.
Postaw na wysokiej jakości karmę dla małych psów.
Po trzecie karmy Nature`s Protection powstają bez:
- sztucznych barwników,
- polepszaczy smaku,
- produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego,
- zbóż.
Pielęgnacja i akcesoria
Pielęgnacja sierści pomeraniana jest bardzo wymagająca. Szata powinna być regularnie wyczesywana, utrzymywana w idealne czystości. Wymaga naprawdę dobrych, profesjonalnych kosmetyków i akcesoriów.
Ile kosztuje pomeranian?
Cena mieści się w granicach 5–8 tys. zł. Należy bardzo zwracać uwagę na przynależność hodowli do ZKwP/FCI. W Polsce działa wiele stowarzyszeń kynologicznych, których nie obowiązuje wzorzec pomeraniana, a dla osiągnięcia lepszej ceny oferują szczenięta „przerasowione” – zbyt małe, rachityczne, bez żadnych badań, ale w modnych kolorach, reklamowane jako żywe maskotki, w cenie 12–15 tys. zł.
Historia rasy
Szpice to najstarsza rasa środkowoeuropejska, wywodzi się od psa torfowego z epoki kamiennej – Canis familiaris palustris. Rasa, którą znamy obecnie, ukształtowała się w XIX wieku wraz z rozwojem kynologii na świecie. Nosi nazwę szpic niemiecki i posiada jeden wspólny wzorzec dla wszystkich odmian. Wyróżniamy następujące odmiany szpiców:
- wilczy/ keeshond – wysokość w kłębie 49 cm +/−6 cm,
- duży – 46 cm +/−4 cm,
- średni – 34 cm +/−4 cm,
- mały – 26 cm +/−3 cm,
- szpic miniaturowy/pomeranian – 20 cm +/−3 cm.
Szpice to najstarsza rasa środkowoeuropejska.
Ciekawostki o pomeranianie
- W 2009 roku w mediach społecznościowych ukazało się zdjęcie pieska Boo. Świat oszalał na punkcie tego pomeraniana. Piesek miał tak gęstą i obfitą sierść, że właściciel nie radził sobie z pielęgnacją i postanowił obciąć pieska, a kreatywny groomer stworzył fryzurę Boo.
- Pierwszy wzorzec szpica został opracowany w Anglii w 1898 roku pod nazwą POMERANIAN od miejsca pochodzenia, jednak FCI nie uznało tego wzorca jako odrębnej rasy, tylko przyjęło, że odpowiada niemieckiemu szpicowi małemu lub miniaturowemu.
- W pierwszych latach istnienia Związku Szpiców Niemieckich spotykało się psy o błękitnym umaszczeniu. Niestety często miały przełysienia, a na uszach całkowity brak sierści, dlatego całkowicie wyeliminowano je z hodowli.
Imię dla pomeraniana
Imiona dla psa: Boo, Bobik, Borek, Hero, Kubuś, Leoś, Pompon, Piter, Rob, Simba.
Imiona dla suki: Bajka, Dosia, Dumka, Kleo, Kropka, Lola, Mimi, Nami, Uta, Żania.
Pomeranian – klasyfikacja FCI
- Grupa V FCI
- Sekcja: Szpice niemieckie łącznie z keeshondem i pomeranianem
- Numer wzorca: 97
Sprawdź swoją wiedzę o szpicu miniaturowym i zrób QUIZ!